Արհեստական վիժեցումն ամենեւին էլ անվտանգ վիրահատություն չէ, ինչպես կարծում են շատերը: Յուրաքանչյուր արհեստական վիժեցում անդառնալի հետևանքներ է թողնում կնոջ օրգանիզմի և հոգեկան առողջության վրա: Բացի դա՝թե՛ աբորտի ընթացքում, թե՛ հետաբորտային շրջանում կարող են առաջանալ ինչպես կարճաժամկետ, այնպես էլ երկարաժամկետ բարդություններ․

Կարճաժամկետ՝ վաղ բարդություններ

• արյունահոսություններ, որոնք կարող են մահվան պատճառ դառնալ,

• վարակաբորբոքային փոփոխություններ,

•  արգանդի պատի ծակում՝ պերֆորացիա, որը զրկում է կնոջը կրկին մայրանալու հնարավորությունից եւ արագ վիրահատական միջամտություն չձեռնարկելու դեպքում կարող է նաեւ մահվան պատճառ դառնալ:

Երկարաժամկետ՝ ուշ բարդություններ

• անպտղություն, վարակների հետեւանքով առաջացած հիվանդություններ, անոմալիաներով ու զարգացման տարբեր արատներով երեխաների ծնունդ,

• հետագա ինքնաբերաբար վիժումներ,

• Էռոզիային եւ ուռուցքային փոփոխություններ,

• հոգեհուզական խնդիրներ ու հետաբորտային սինդրոմ, որոնք արտահայտվում են դեպրեսիայով, ագրեսիայով, նյարդային պոռթկումներով, մեղքի զգացումով և  ճնշվածությամբ: Դրանք ավելի խիստ են արտահայտվում, երբ կանայք տեսնում են ոչ միայն վիրահատության ընթացքը, երեխաների անդամահատված մասերը։

 

Քրիստոնեությունն աբորտը սպանություն է համարում։ Քանի որ մենք չենք արարել, ուստի և իրավասու էլ չենք զրկելու այդ մանկիկներին իրենց իսկ ապրելու իրավունքից․ սա մեր համոզմունքն է։